55 - Dünyanın En Değerli Varlığına…

Yaklaşık 4 yıl önce şu anki işim için yaptığımız iş görüşmesinde Volkan Bey bana en sevmediğim huyumu sormuştu… Anneme olan sevgimi ona yeterince söylememem ve sinirlenince onu kırmam demiştim…

Herkes der ya “benim annem bir melek”… Çevremde ne anneler görüyorum, çok da “melek” olmayan, önce çocuğu için değil de “kendisi için” yaşayan…

Hayatını bana adamış bir annem var benim… Hayatının merkezinde tam 27 yıldır ben varım… Doğduğumdan beri…

Ben büyüdükçe zorlaştım… Benimle iletişim kurmak, bana ayak uydurmak, beni anlamak, her geçen yıl daha da zorlaştı…

Ama onun hayattan bilgi talebi var… Öğrenmeye açık… Benimle birlikte o da büyüyor… Yeni şeyler öğreniyor… Bana da öğretmeye devam ediyor…

Ben şarkıların sözlerine dikkat ediyorum diye şarkı dinlemeyi, sözlerini anlamayı öğrendi bu yaşında…

Ben filmlerden bir şeyler öğreniyorum diye, o da pür dikkat izlemeye başladı beni anlamak için…

Beni daha iyi anlamak için ve benimle daha iyi iletişim kurmak için kendini geliştirmeyi öğrendi 40’ından sonra…

O kadar da işe yaradı… Beni herkesten daha iyi tanıyor… Sesimden ruh halimi anlıyor… Hareketlerimden sıkıntımı biliyor…

Her Cuma ben geliyorum diye elleri ayaklarına dolaştı yıllardır, her Pazar ben gittikten sonra hala içinin kalktığını biliyorum…

Bütün arkadaşlarımın en sevdiği anne oldu… Herkese “keşke senin annen gibi annem olsa” diye içinden geçirttirecek kadar iyi biri oldu hep…

Sevdiğim insanı sırf ben seviyorum diye sevdi, kıskanmak nedir bilmeden…

Yaşlılara, sokak çocuklarına, sokakta yaşayan hayvanlara, ihtiyacı olanlara şefkat gösterip, hallerini anlayıp, yardım etmeyi gösterdi, ben de öğrendim…

Beni mutlu ettikçe mutlu oldu… Ben de onu mutlu ettikçe, sonra sevdiklerimi mutlu ettikçe mutlu olmayı öğrendim…

Bana her konuda örnek olup öğretti her şeyi… Özel çaba sarf etmeden… Öğretmeye çalışmadan… İçinden gelenleri yaparak… Duygularıyla…

İnsanlığımla gurur duyulacak biri olabildiysem eğer, en önemli katkıyı sağladı…

Herkesten farklı bir anne olduğun için sen gerçekten meleksin… 20’li yaşlarında iki çocuğunu kaybettiğin için sen bir meleksin… Bütün bu sıkıntılara rağmen benim için hala ayakta durduğun için sen bir meleksin… Bana varlığınla hep güç verdiğin için sen bir meleksin…

Sadece ben değil, herkes biliyor bunları… Senin hayatını bana adadığını… Beni ne kadar sevdiğini… Ne kadar iyi bir insan olduğunu… Herkesten farklı bir anne olduğunu… Kimsenin inanamadığı kadar çok “benim için” yaşadığını…

Senin için dünyadaki en değerli varlık olduğumu hissettirdin bana hep… Hala da hissettiriyorsun…
Biliyorsun ama yine de söyleyemiyorum… Benim için de bu dünyadaki en değerli varlık sensin…

Ben seninle hep gurur duydum… Duymaya da devam edeceğim… Senin benimle gurur duymandan da hep mutlu oldum… Hep gurur duyman için de elimden geleni yapacağım… Bunun seni en mutlu eden şey olduğunu bildiğim için…

Bana yıllardır verdiğin ve hala vermeye devam ettiğin her şey için, ben yaşadığım sürece seni kimseye muhtaç etmeyeceğime söz veriyorum… Yaşadığım sürece hiçbir şeyden korkma… Seni seviyorum… Dünyadaki her şeyden ve herkesten daha değerlisin…

NUR ERDEM ÖZEREN
11.05.2008